Οδυσσέας Ελύτης, Κλίμα της απουσίας

Μετάφραση Ηρακλής Μήλλας (Herkül MİLLAS)
I
Όλα τα σύννεφα εξομολογήθηκαν
Τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε
Κι όταν μες στα μαλλιά μου μελαγχόλησε
Το αμετανόητο χέρι
Δέθηκα σ' έναν κόμπο λύπης.

Dünyanın bütün bulutları günah çıkardı

Yerlerini tasam doldurdu
Ve saçlarımın içinde üzgün düşüverince
Pişmanlık duymayan elim
Bir acının düğümüne bağlandım.
II
Η ώρα ξεχάστηκε βραδιάζοντας
Δίχως θύμηση
Με το δέντρο της αμίλητο
Προς τη θάλασσα
Ξεχάστηκε βραδιάζοντας
Δίχως φτερούγισμα
Με την όψη της ακίνητη
Προς τη θάλασσα
Βραδιάζοντας
Δίχως έρωτα
Με το στόμα της ανένδοτο
Προς τη θάλασσα
Κι εγώ – μες στη Γαλήνη που σαγήνεψα.

Saat unuttu kendini akşam olurken

Anıdan yoksun
Ağacı sessiz
Denize doğru
Unuttu kendini akşam olurken
Kanat çırpmalardan yoksun
Yüzü kımıltısız
Denize doğru
Akşam olurken
Sevgiden yoksun
Ağzı kararlı
Denize doğru
Ve ben içinde, kendime çektiğim durgunluğun.


III
Απόγευμα
Κι η αυτοκρατορική του απομόνωση
Κι η στοργή τών ανέμων του
Κι η ριψοκίνδυνη αίγλη του
Τίποτε να μην έρχεται Τίποτε
Να μη φεύγει
Όλα τα μέτωπα γυμνά
Και για συναίσθημα ένα κρύσταλλο.

Öğle sonrası

Ve onun imparator yalnızlığı
Ve rüzgârların sevecenliği
Ve atılgan çekiciliği
Hiçbir şey gelmiyor. Hiçbir şey
gitmiyor.
Bütün alınlar çıplak
Ve duygu yerine bir duru cam.

ille

ille: σύνδεσμος με διάφορες ερμηνείες στα ελληνικά...
για καλύτερη κατανόηση τα παρακάτω παραδείγματα:

İlle bizimle gelecekti. 

Hepsini tebrik etti, ille Dündar.
İlle o şiiri sevdim.
Gözleri! İlle gözleri!
Bana bunu yaparsın, ille sana o işi yapmam.
Bunu kimse yapamaz, ille Sinan.
Kimse bilmez, ille Allah bilir.
Yorgundular, ille vuruşmaya devam ettiler.

Özel Kuvvetler - Ειδικές Δυνάμεις

Pembe Yalı - POZ ΣΠΙΤΙ ΣTON BOΣΠΟΡΟ

Oktay Rıfat    ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ http://mixalispapantonopoulos.blogspot.com/

Υπάρχουν κορίτσια τραγανά σαν το μαρούλι

στόμα στρογγυλό και ζαρωμένη μύτη.
Κάθονται στο κατάστρωμα σταυροπόδι –
φυσάει κι όπως τους ρίχνεις ματιές στα κλεφτά,
νιώθεις την καρδιά σου να σφυροκοπάει.

Kızlar vardır kıvırcık salata gibi

Ağızları burunları kıvır kıvır
Bacak bacak üstüne vapurlarda
Rüzgar eser oraları buraları görünür
Baktıkça fık fık eder adamın içi

Aχ, Ιστανμπούλ, τι γερο-διάολος που είσαι!
Κάτω, στο Φιντικλί, βόλτες και παιδιαρίσματα.
Στο χέρι μου ένας σπάγκος με εκατό αγκίστρια.
Βουτώ απ’ το καΐκι του καπετάν-Tουργκούτ
ανάμεσα στους τόνους.

Vay canına tükürdüğümün İstanbulu

Bir oynak olur Fındıklı önlerinde
Elimde yüz iğnelik çapari
Poyraz gibi dalarım palamutlara
Altımda Turgut Reis motoru

Δεν επισκέφτηκα ποτέ τον τάφο του Oρχάν
στο Ρούμελι Χισάρ –
και ούτε θέλω.
Μια φέτα φρέσκο ψωμί, ένα κομμάτι λευκό τυρί•
θα είναι εκεί – ποιος ξέρει!
Θ’ ατενίζει τη θάλασσα και θα πίνει ρακή.

Rumelihisarında Orhanın mezarı
Ne gittim ne gördüm gitmek de istemem
Taze ekmek bir parça beyaz peynir
Şimdi olsa şuracıkta rakı içer
Denize mi bakar kim bilir.
Δίνω ένα σάλτο από την προκυμαία στο νερό –
ψάρια από κάτω,
σύννεφα πάνω.
Κύμα το κύμα ανοίγει ο Βόσπορος το στόμα του να με
καταπιεί•
κι εγώ ακόμη κολυμπώ προς το ροζ σπίτι στην ακτή.
Ben rıhtımdan suya atlarım
Altımda balıklar
Üstümde bulutlar
Ağzımın kenarında çırpıntılı Boğaz suyu
Pembe yalıya doğru yüzerim